වර්තමාන ගීතය හා තරුණ පරපුර

වර්තමාන ගීතය හා තරුණ පරපුර

ගීතය වනාහී නානාප්‍රකාර වූ සාහිත්‍යාංග අතර ප්‍රමුඛස්ථානයක් ගන්නා සාහිත්‍යාංගයකි. මිනිසාගේ පරිකල්පනය අවදි කර උසස් මනෝභාවයන් කරා මිනිසාගේ මනස මෙහෙයවීමට තරම් අපූර්ව බලයක් ගීතය සතුය. එමෙන්ම අවිවේකී මිනිස් සිතට සැහැල්ලු වින්දනයක් ලබාදීමට ගීතයට ඇත්තේ පුදුම ශක්‍යතාවයකි. එදිනෙදා තම වැඩකටයුතු කරන අතරවාරයේ තමන්ටත් නොදැනුවත්වම ගීතයක් තම මුවින් පිටවන අයෙකු සොයාගැනීම අපහසු නොවේ. ඒ තරමටම මිනිසා ගීතය හා බැඳී පවතී. මෙකී කාරණයේදී ඉදිරියෙන්ම සිටින්නේ වත්මන් තාරුණ්‍යයයි. තාරුණ්‍යය යන පදය සමඟම සමපාත වන ප්‍රේමය යන අත්දැකීම පාදක කරගනිමින් අද බොහෝ ගීත රචනා ලියැවෙන්නේ හිසේ කෙස් ගාණටත් ඉහළිනී. මෙම ලිපිය ලියන මොහොතේද, ඔබ මෙම ලිපිය කියවන මොහොතේද නොයෙක් ගී පදවැල් ලෝකය තුළ රචනා වනු ඇත. නමුත් එකී පදවැල් අරුත්බරද යන්න අද සමාජයේ විද්වතුන් නගන පැනයකි.

ප්‍රේමය නම් වූ සුන්දර අත්දැකීම කෙනෙකුට සුන්දරත්වයක් එක් කරන අතරම තවත් කෙනෙකුට එකී අත්දැකීම විටෙක දුකක් ගෙනදෙන බව අප හොඳින් දන්නා කරුණකි. ආදරය කිරීම, විරහව මෙලොව සැමට පොදුවූ අත්දැකීම්ය. නිර්මාණකරුවන් මෙකී අත්දැකීම් ඉදිරිපත් කිරීමට යොදාගන්නා වර්තමාන ගී පදවැල් අතීත ගීත නිර්මාණයන් සමඟ සසදා බලන කල ඉතා පැහැදිලි වෙනසක් දැකගත හැකිය. H.R.  ජෝතිපාල, ලතා වල්පොල, මිල්ටන් මල්ලවආරච්චි, සුනිල් එදිරිසිංහ, වික්ටර් රත්නායක යනාදී ප්‍රවීණ ගායක ගායිකාවන් එකී අත්දැකීම් ඉතා හෘදයාංගම ලෙස රසිකයා අතරට ගෙනයාමට සමත්කම් දැක්වූහ. ඔවුන්ගේ සුමිහිරි ගායනාවන් රසික සිත් අමන්දානන්දයට පත් කළ බව නොරහසකි. එම ගී පදවැල් වර්තමාන තාරුණයය තුළින්ද නිරායාසයෙන්ම ගැයෙන්නේ ඒ තරමටම එකී ගී පදවැල් හා ගායනා මිනිස් හද ඇඳබැඳ ගත් නිසාය.

වර්තමානයේ රචනා වන බොහෝ ගීත තුළ කිසිදු රසවත්භාවයක් හෝ අර්ථාන්විතභාවයක් දැකගත හැකිවන්නේදැයි විමර්ශනශීලීව අධ්‍යයනය කිරීමෙන් අවබෝධ කරගත හැකිය. වත්මන් ගීත රචනා බොහෝමයක දැකගත හැකිවන්නේ ඒකාකාරී වදන් මාලාවකි. එම පද තුළ නිසියාකාර භාව ප්‍රබෝධයක් නැත. බොහෝ ගායකයින් ගීතය ගායනා කරන්නේ විලාපයක් මෙනි. එකී විලාපය රසිකයාගේ දුක තුනී කරනු වෙනුවට රසිකයාගේ සිත තවත් චංචල කරයි. එකී විලාපකාරී ගායනාවන් රසික සිත් අමන්දානන්දයට පත් කරනු වෙනුවට තරුණ සිත් තුළ නොසන්සුන්තාවයක් ඇති කරයි. කෙසේ වෙතත් වත්මන් තාරුණ්‍යය එම ගීත ආදරයෙන් වැළඳගෙන හමාරය. ගීතයේ භාවාතීශමය හැඟුමන් පුබුදුවනු විනා තාවකාලික වින්දනයක් සඳහා තරුණ්‍යය එම ගීත වැළඳගෙන හමාර බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.

ගීතයට මේ යැයි කිව හැකි නිශ්චිත භාෂාවක් නැත. නමුදු යොදාගන්නා පද සංඝටනය තුළින් ගීතයට මනරම් භාෂාවක් ගොඩනැගේ. ප්‍රේමකීර්තිද අල්විස් වැනි සුන්දර ගායකයින් ගීතය තුළින් උද්දීපනය කළ රසය මේ යැයි කියා වචනයෙන් පැවසිය නොහැකි තරමටම විශිෂ්ට මට්ටමක පවතින බව ලොකු, කුඩා කවුරුත් පිළිගන්නා සත්‍යයකි. ගීතයේ වදන් වැල් සහෘද අභ්‍යන්තරය කැලඹවීමට උත්සාහ කරයි. ගීතයේ නාදවැල් සහෘදයා අපූර්ව වූ ලෝකයකට ගෙනයාමට සමත්කම් දක්වයි. කලාවට හෝ ගීතයකට සිදුකළ හැකි ආශ්චර්යය එයයි.

වර්තමාන ගී සාහිත්‍යය දෙස අවධානය යොමු කිරීමේදී එවන් ආශ්චර්යයක් දැකගත හැකිවන්නේදැයි සැක සිතෙන කරමටම ගීතය නම් වූ ගී කලාව පිරිහී තිබෙන බව මාගේ හැඟීමයි. බැලූ බැලූ අත ගීත ගායනා ඇසේ. නමුත් බොහෝ ඒවා නිස්සාර ගී පමණය. නමුත් උසස් යැයි රසවින්දනයක් ගෙනඑන ගීතද මේ අතර නැත්තේද නොවේ. වර්තමාන ගීතය වාණිජත්වය නම් සංකල්පය හමුවේ බාල මාධ්‍යයක් බවට පත්වූ ඇති බව කිව යුතුය. වාණිජ අරමුණු ඉටුකර ගැනීම හා ජනප්‍රියත්වය නම් පටු අරමුණු හමුවේ ගීතයේ අරුත්බර රසාලිප්තභාවය පහළ මට්ටමකට පත්වී ඇත. නූතන ගීවල නාදමාලාවන් ඉතා ආකර්ශනීය ස්වභාවයක් ගනී. නමුත් ගීවල අරුත්බරභාවයක් නම් දැකගැනීම දුෂ්කරය. පෙම්වතා හැරයාමේ විරහ වේදනාව, ප්‍රේමය යනාදී සියලු භාවයන් අපූර්ව අයුරින් ඉදිරිපත් කිරීමට ගායකයා සමත්විය යුතුය. එපමණක් නොව ගී පද රචනයද ඒ හා සමාන විය යුතුමය. යුගයේ අවාසනාවටදෝ අද වන විට එවන් සුන්දර ගී සාහිත්‍යයක් අප සමාජය තුළින් දැකගත නොහැක. යම් පද මාලාවක් කෙලෙසින් හෝ ගැටගසා එය ජනප්‍රිය කරගැනීම මූලික වී ඇති අතර ඊට සමාන රසිකත්වයක්ද සමාජය තුළ ගොඩනැගී ඇත. රසවින්දනය මුදලට විකිණෙන තත්ත්වයකට පත්වීම නම් සැබවින්ම යුගයේ අවාසනාවකි. තරුණ පරපුර නූතන ගීතය හමුවේ ආනන්දයෙන් ප්‍රඥාවට යනු විනා මෝහයට පත්වෙමින් මංමුළා වී කටයුතු කිරීම සමස්ත ජාතියේ ඉරණම පෙන්නුම් කරන කලු එළියකි. මෙකී අවාසනාවන්ත තත්ත්වයෙන් යළි උසස් රසවින්දනයක් කරා මෙහෙයවීමට හැකියාව ඇත්තේද ගීත සාහිත්‍යයටම බව මෙහිදී මතක් කළ යුතුමය.